Microfiltratie vaste-vloeistofscheider fabriek

Hoe kiezen fabrikanten van microfiltratie vaste-vloeistofscheiders geschikte microfiltratiemembraanmaterialen om de filtratie-efficiëntie, corrosieweerstand en mechanische sterkte van microfiltratie vaste-vloeistofscheiders in evenwicht te brengen?

Begrijp de basisclassificatie en prestaties van microfiltratiemembraanmaterialen
Microfiltratiemembraanmaterialen zijn hoofdzakelijk onderverdeeld in twee categorieën: organische polymeermaterialen en anorganische materialen.

1. Organische polymeermaterialen
Cellulose: zoals cellulosenitraat, celluloseacetaat, enz., met goede porievormende eigenschappen en goede hydrofiliciteit, maar het toepassingsbereik van de pH-waarde is smal en niet geschikt voor sterk zure en sterk alkalische omgevingen.
Polysulfon: zoals polysulfon, polyethersulfon, enz., met goede chemische stabiliteit, goede thermische stabiliteit, hoge mechanische sterkte en weerstand tegen zure, alkalische en alifatische koolwaterstofoplosmiddelen.
Polyamide: zoals nylon 6, nylon 66, enz., met hoge sterkte en hoog smeltpunt, stabiel tegen chemische reagentia (behalve sterke zuren), maar extreem gevoelig voor chloor.
Polyolefine: zoals polyethyleen, polypropyleen enz. hebben polypropyleenmaterialen een hoge verwekingstemperatuur, zijn ze bestand tegen zuren, logen en verschillende organische oplosmiddelen, hebben ze een goede chemische stabiliteit en uitstekende mechanische eigenschappen.
Ethyleenpolymeren: zoals polyacrylonitril en polyvinylchloride hebben elk hun eigen unieke lichtbestendigheid en temperatuurbestendigheid, maar er moet aandacht worden besteed aan de alkalibestendigheid of licht- en hittestabiliteit.
Fluorpolymeren: zoals polytetrafluorethyleen en polyvinylideenfluoride, enz., hebben een extreem sterke chemische stabiliteit, hoge temperatuurbestendigheid, sterk zuur, sterke alkali en verschillende organische oplosmiddelen.

2. Anorganische materialen
Anorganische keramische materialen: zoals aluminiumoxide en zirkoniumoxide hebben een goede corrosieweerstand en mechanische sterkte.
Ook microporeuze glas-, aluminium- en RVS-microporeuze membranen, moleculaire zeven etc. worden vaak toegepast bij specifieke gelegenheden.
Selectieprincipe voor het balanceren van filtratie-efficiëntie, corrosieweerstand en mechanische sterkte
Filtratie-efficiëntie:
Selecteer de juiste poriegrootte afhankelijk van de grootte van de te scheiden vaste deeltjes. Hoe kleiner de poriegrootte, hoe hoger de filtratie-efficiëntie, maar het kan de filtratieweerstand en het energieverbruik verhogen.
Houd rekening met de hydrofiliciteit of hydrofobiciteit van het membraanmateriaal, evenals de adsorptie ervan aan specifieke stoffen om het filtratie-effect te optimaliseren.
Corrosiebestendigheid:
Selecteer het geschikte materiaal op basis van de chemische eigenschappen van de behandelde vloeistof (zoals pH-waarde, of deze corrosieve stoffen bevat, enz.). Materialen met een goede chemische stabiliteit, zoals polysulfonen, fluorpolymeren, enz., verdienen de voorkeur om betrouwbaarheid op lange termijn te garanderen.
Mechanische sterkte:
Zorg ervoor dat het geselecteerde materiaal voldoende mechanische sterkte heeft om de druk en mechanische belasting tijdens het filtratieproces te weerstaan.
Houd rekening met de slijtvastheid, scheurweerstand en andere eigenschappen van het materiaal om de levensduur en stabiliteit van de apparatuur te verbeteren.

Hoe kunnen leveranciers van microfiltratie vast-vloeistofscheiders de filtratienauwkeurigheid van microfiltratiemembranen van microfiltratie vast-vloeistofscheiders nauwkeurig controleren om te voldoen aan de eisen van de nauwkeurigheid van vast-vloeistofscheiding in verschillende industrieën?

1. Selecteer het juiste microfiltratiemembraanmateriaal
Materiaaleigenschappen: Microfiltratiemembranen van verschillende materialen hebben verschillende poriegrootteverdeling, mechanische sterkte, chemische stabiliteit, thermische stabiliteit en andere kenmerken. Afhankelijk van de eigenschappen van de gescheiden stoffen (zoals deeltjesgrootte, vorm, oppervlaktelading, enz.) en procesvereisten, is het selecteren van het juiste microfiltratiemembraanmateriaal de eerste stap.
Diafragmacontrole: De filtratienauwkeurigheid van het microfiltratiemembraan wordt voornamelijk bepaald door de poriegrootte. Over het algemeen ligt het poriegroottebereik van het microfiltratiemembraan tussen 0,1-30 μm. Door het membraanvoorbereidingsproces nauwkeurig te controleren (zoals uitrekken, sinteren, fase-inversie, enz.), kan de membraanporiegrootte nauwkeurig worden gecontroleerd.

2. Optimaliseer het ontwerp van membraancomponenten
Membraanoppervlak: Het vergroten van het membraanoppervlak kan het verwerkingsvolume vergroten, maar het zal ook de kosten en complexiteit verhogen. Het moet worden gewogen op basis van specifieke behoeften.
Stroomkanaalontwerp: Een redelijk stroomkanaalontwerp kan de vloeistofweerstand verminderen, de filtratie-efficiëntie verbeteren en membraanvervuiling helpen verminderen.
Ondersteuningsstructuur: Het ontwerp van de ondersteuningsstructuur moet de stabiliteit van het membraan garanderen en voorkomen dat het membraan tijdens bedrijf vervormt of scheurt.

3. Pas bedrijfsparameters aan
Filtratiedruk: Filtratiedruk is een belangrijke factor die de filtratienauwkeurigheid en flux beïnvloedt. Het op de juiste manier verhogen van de filtratiedruk kan de flux verhogen, maar kan ook leiden tot verhoogde membraanvervuiling en verminderde filtratienauwkeurigheid. Daarom moet de filtratiedruk worden aangepast aan de werkelijke omstandigheden.
Temperatuur: Temperatuur heeft een bepaald effect op de permeabiliteit en selectiviteit van het membraan. In sommige gevallen kan het op de juiste manier verhogen van de temperatuur de filtratieprestaties van het membraan verbeteren.
Stroomsnelheid: Een te hoge of te langzame stroomsnelheid kan leiden tot een verminderde filtratienauwkeurigheid. Het debiet moet worden aangepast aan de kenmerken van het membraan en de eigenschappen van de gescheiden stoffen om het beste filtratie-effect te behouden.

4. Regelmatig onderhoud en reiniging
Reiniging: Regelmatige reiniging van het membraanoppervlak kan opgehoopte verontreinigende stoffen verwijderen en de filtratieprestaties van het membraan herstellen. Reinigingsmethoden omvatten fysieke reiniging (zoals terugspoelen, luchtwassen, enz.) en chemische reiniging (zoals het gebruik van zure en alkalische oplossingen, oxidatiemiddelen, enz.).
Vervanging: Wanneer het membraan ernstig vervuild is en niet kan worden hersteld door reiniging, is het noodzakelijk om het nieuwe membraan op tijd te vervangen om de nauwkeurigheid en stabiliteit van de filtratie te garanderen.

5. Gebruik hulptechnologie
Voorbehandeling: Voorbehandeling vóór microfiltratie (zoals precipitatie, coagulatie, adsorptie, enz.) kan de concentratie en complexiteit van de gescheiden stoffen verminderen en de efficiëntie en nauwkeurigheid van microfiltratie verbeteren.
Membraannabehandeling: Nabehandeling na microfiltratie (zoals ultrafiltratie, omgekeerde osmose, enz.) kan kleine moleculen en oplosbare stoffen die niet door microfiltratie kunnen worden tegengehouden, verder verwijderen.

6. Branchespecifieke eisen
Petrochemische industrie: In de petrochemische industrie worden microfiltratiemembranen vaak gebruikt om zwevende vaste stoffen en olieverontreinigende stoffen uit olieachtig afvalwater in olievelden te verwijderen. Om te voldoen aan de strenge waterkwaliteitseisen voor herinjectiewater, is het noodzakelijk om microfiltratiemembranen te selecteren met een hoge verwijderingsefficiëntie en anti-vervuilingsvermogen, en om de bedrijfsparameters strikt te controleren om de filtratienauwkeurigheid te garanderen.
Voedselverwerkende industrie: In de voedselverwerkende industrie worden microfiltratiemembranen vaak gebruikt voor het klaren en steriliseren van producten zoals sap en zuivelproducten. Om aan de eisen van voedselveiligheidsnormen en productkwaliteit te voldoen, is het noodzakelijk om microfiltratiemembranen met goede hygiënische prestaties en filtratienauwkeurigheid te selecteren, en het reinigings- en desinfectieproces strikt te controleren om kruisbesmetting te voorkomen.